umiesz liczyć, licz... latarnie?

W ferworze walki o lepszą kondycję i mniejszą ilość kilogramów oraz na fali irytacji spowodowanej moim ślimaczym tempem biegania stwierdziłam, że do mojego biegania należy dodać jakiś element urozmaicenia. Pomyślałam, pogooglowałam, poczytałam i wymyśliłam przebieżki :)

Plan był prosty: 100 m szybko, 100 m wolniej i tak z pięć razy.

Wykorzystując cudo techniki jakim jest mój garmin użyłam funkcji "interwały" - "a niech mi liczy te metry" - pomyślałam. Jednak współpraca z garminem w tym zakresie nie układa się najlepiej. Jakoś tak garmin sam sobie i dla siebie mierzy i nie ma życzenia mnie o swoich pomiarach informować... a biec z nosem w zegarku to trochę jednak nie wygodnie... miałam nadzieję na komunikację akustyczną... Zaczęłam więc szukać innego sposobu...

Gdzieś wyczytałam, że można liczyć kroki... No dobra, ale jak mam liczyć kroki i biec szybko a potem liczyć kroki i biec wolniej a jeszcze w międzyczasie liczyć ile razy liczę kroki wolne lub/i szybkie... to zdecydowanie za dużo liczenia na raz. Dopadło mnie uczucie pogłębiającej się bezsilności...

W tym miejscu muszę zaznaczyć, że liczenie w ogóle nie jest moją mocną stroną. Czeskie błędy, odejmowanie lub przeskakiwanie cyfr przy kolejnym numerowaniu to u mnie norma. Nigdy nie pamiętam co ile kosztowało i w którym sklepie jest taniej. Nawet rozmiaru buta (także tego do biegania) podanego w centymetrach nie pamiętam... więc jak uświadomiłam sobie, że to liczenie miałabym wykonywać na trzech płaszczyznach to jakoś tak słabo mi się zrobiło i już chciałam zrezygnować z tych startów, medali i z tego całego półmaratonu... ale o dziwo, nie z biegania :) Bo w zasadzie jak biegam to nie muszę niczego liczyć, z nikim nie rywalizuję i żadna meta na mnie nie czeka... Ale zaraz pomyślałam sobie, że ja bardzo lubię dostawać medale. Rozwiązanie problemu odłożyłam na potem. Tymczasem odziałam się stosownie i planowaną trasę sobie pobiegłam, "a pod koniec, jak mi się coś rozjaśni, to zrobię te przebieżki" - pomyślałam, wychodząc z domu.

Biegłam sobie i biegłam i gdzieś na czwartym kilometrze doszłam do wniosku, że przecież moje przebieżki mogą być liczone przez latarnie ;) Więc dwie latarnie szybciej, dwie latarnie wolniej i tak było sześć razy... Muszę przyznać, że ten sposób okazał się całkiem skuteczny chociaż nie mam pewności czy:
1. odległości między lataniami są równe, nie wspominając już o problemie określenia planowanych 100 metrów...
2. czy jakiejś latarni nie przegapiłam, co skutkowałoby dłuższym lub za krótkim dystansem :/
A w ogóle to jaka jest odległość między latarniami? Czy są na to jakieś normy ustawowe lub unijne? I ile to jest na litość boską 100 metrów??? Z miarką chyba będę biegać... 

No i tak właśnie moje bieganie, nieudolnie usiłuję przerobić, choćby odrobinę, na trenowanie. Obecny stan rzeczy nie rokuje nadziei na sukcesy ale jeszcze rok temu całe moje jestestwo nie rokowało a dziś... proszę bardzo: oto ja :)