ciemna strona medalu

Jeden podły człowiek potrafi zniszczyć całą radość i nie mam na to wpływu, po prostu nic już nie cieszy tak jak wcześniej… no i złapałam się na tym, że obżeram się ciastkami i słodyczami…ugotowana wczoraj zupa się skwasiła bo pogoda się załamała i na dodatek walnęłam się w kolano i mam wielkiego siniaka i boli :(

Tak, dziś mam dzień narzekania i niech mnie ktoś przytuli i powie, że wszystko będzie dobrze i niech będzie dobrze, bo nie wiem jak długo dam jeszcze radę…

Wiem, każdy ma swoje problemy i każdy ma swój bagaż życiowy. Ale czy musimy go nieść sami? Pewnie są tacy co tak właśnie uważają: „sam muszę sobie z tym poradzić”, „sam muszę podołać”, „po co innym zawracać głowę”. A ja już nie chcę sama, nie daję rady sama, już nie umiem sama… Czuję się jakby cały świat zwalił mi się na barki a ja już nie mam siły go dźwignąć… Ja wcale nie muszę sama, co więcej ja nie chcę sama…

Bycie samemu z jednej strony jest super ale z drugiej ciąży niemiłosiernie. Robię to co chcę ale czy aby na pewno… Nikomu nie muszę się tłumaczyć ale też nikt na mnie w domu nie czeka… Jestem niezależna ale czy w pewnym momencie nie zaczynam być egoistyczna... Tak, każdy medal ma dwie strony…

Ja dziś jestem po tej ciemnej stronie medalu… dziś chcę żeby ktoś mnie przytulił, pogłaskał po włosach i wyszeptał do ucha, że wszystko będzie dobrze… dziś chciałabym nie być sama…

Dziś bardzo Cię potrzebuję... gdziekolwiek jesteś...